Bu benim çooook eski bir yazım, bir bahar günü eve yürürken kafamda yazmıştım. Sanıyorum 2007 yılından... Dolayısıyla yazının şarkısı da o zamanlardan baharı hatırlatan bir şarkı: Nev - AşkAslında en sevdiğim yazılarımdan biriydi unutmuşum, havalar güzel olunca aklıma düşüverdi...
Bazen sahneye çıkmaktır yaşamak, tahtaları gıcırdayan eski sahnede birkaç adım yürüyüp, duraklayıp konuşmaya başlamak. Konuşurken gözyaşlarını tutamayacak kadar mutlu olmak.
Bazen bir monolog yazmaktır yaşamak. Onu bir diyaloğa dönüştürmek için hepsini sevdiklerinle paylaşmaktır. Ve gülümseyerek tüm bunları yapmaya inanmaktır...
Bazen perdeleri kapamaktır yaşamak, kimse kendi kendine konuştuğunu göremesin diye saklanmaktır. Kalabalık içinde korkmamayı öğrenip, yaşadığı bazen belli bile etmeden mutlu olmaya çalışmaktır...
Bazen çok karışık bir cümle kurduğunu farkedip, onu baitleştirmektir yaşamak. Aslında her şeyin çok basit olduğunu görmektir. Karıştırdığıın kadar basit; basitleştirdiğin kadar karışık olduğunu aslında...
Bazen sahnenin sonuna kadar ghızlı adımlarla ilerleyip tam sahneden inecekken ayaklarının geri geri gitmesidir yaşamak...Tam sona yaklaşmışken dinlediğin tek bir şarkının senin bileklerinden bağlamasıdır hayata. Rahataız edecek gibi görünür ama acıtmaz canını. Belki karşında gülümseyen tek bir insan bileklerindekinin gerçek bir kelepçe olmasının önler...
Bazen işte bir gülümsemenin bu kadr güçlü olduğunu hissetmektir yaşamak...Okunulan 1-2 dizenin insana güç verdiğine inanmaktır. Yanlış notalarda yanlış melodilerin insana bu kadr neşe vermesidir...
Bazen unuttuğunu sandığın şarkı sözlerinin seninle söyleyen biriyle bir anda dudaklarından dökülüvermesidir yaşamak. Sesinin _güzel olmasa bile_ o an melek gibi çıkmasıdır ya da kendini öyle hissedebilmektir. Ne zaman karşındaki insana baksan onun gülümsemesidir, yanlış söylesen bile. Hatta yanlış söylemezsin, ezberleyemediğin repliklerin gözünü açtığın anda söylenebilmesidir işte her şey...
Bazen kendini en dipte hissedip, bunalımlara girmektir yaşamak...O anlarda yalnız kalmaya çalışıp hüngür hüngür ağlamaktır. Dibi görmeden yukarılara çıkılamayacağını birilerinin fısıldamasındır kulağına. Kendi kendine ya da başka birine mektuplar yazmaktır.
Ve bazen bir dostunun desteğiyle ayağa kalkmaktır yaşamak
Onu ayağa kaldırmaya çalışmaktır ya da
Taksiye bineceğine yürüyüp bir bahar günü hayatı içine çekmektir.
Çok yorulmuşsan bile...
Yolda annesinin sürdüğü bebek arabasında yatan bebeğe gülümsemektir ve tabi onu gülümsetebilmektir.
Hayatı "iyi" ya da "kötü" diye kesin bir çizgiyle ayıramamanın, hayatı baştan sona kontrol edememenin dayanılmaz hafifliğidir bazen her şey...
"Hissetmek" sözcüğünün her kullandığında tüylerinin diken diken olmasıdır.
Yaşamak bazen yalnızca yaşadığını hissetmektir
ya da "yaşıyorum" demektir
daha önce gülümsemediğin şekilde gülümsemektir...
Hamiş: Resimdeki çiçeğin ismi "wish flower"mış :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder