Deneme | Hayata Diş Geçirmek

Okuyanlar bilir tesadüflere fazlasıyla takıntılı ve inançlı yazılar yazarım.
Bu sefer yazının şarkısı yok, bu var: RainyMood

***

Tesadüflere inanmayı bıraktığımız gün olgunlaşıyoruz. Önümüze çıkan sözlerin, davranışların, benzerliklerin, olan olaylarının bizi yönlendiremeyeceğine, tüm düzenin de bizi bir dönemeçten ötekine yönlendirmek için işlemediğine ikna oluyoruz. Hayatımıza diş geçirebileceğimizi öğreniyoruz, onun bizim seçimlerimize göre şekillenmek zorunda olduğunu ve de...

Belki mükemmeliyetçi manyaklar olduğumuzdan, belki kontrol delisi ya da aşırı derece obsesif. Her şeyin bir nedeni var, bizi bir yerlere ulaştırmaya çalışıyor diye devam ederken ulaşacağımız yeri seçebilecek kadar güçlü olduğumuz fikri düşüveriyor aklımıza. Gücün verdiği his mutluluktan ağır basabiliyor kimi zaman.

Ve tüm bunlardan sonra tek düşündüğümüz, istemediğimiz pürüzleri nasıl engelleyebileceğimiz oluyor. Çünkü o pürüzlerin hayatın ta kendisi olabileceği fikri zihnimizin dibinde kalıyor, küflenmeye bırakıyoruz kendisini. Düşünüyoruz ki o güne kadar hiç hata yapmadık, - en azından hala yaşıyoruz.- aslında hayatın işgüzarlık yapıp bizi toparlamış olabileceği aklımıza gelmiyor.

Her tesadüfe, rutini bozan her şeye ayak uyduran o yöne sürüklenen tarafımız duruluyor; rahatsız edici, akıl çelici şeylerle yaşamayı öğrenmeye onları geriye itmeye, görmemezlikten gelmeye başlıyoruz.  Zannediyoruz ki tamamen yok olup gidecekler ya da öyle olmasa bile kendi hayatımız için başa çıkmayı istediğimizde bunu yapabiliriz. Çünkü yaşadığımız hayat kontrolümüz altında olmak zorunda, aslında zorunda’lık değil de; o kadar güçlü olabilecekken bundan ödün vermeye gerek duymuyoruz.

Olgunluk berbat bir şey, oluşturduğumuz sistemin çökmesine çok da kalmadı aslında. O günlere hazırlıklı olmak lazım. Zaaflar bedende boşluklar açıyor ve oraya yerleşiyorlar; silinip gitmeleri ancak daha güçlüsünün gelip onu oradan çıkarması ile oluyor...

Hamiş: O kadar yoğun bir koşuşturmaca içindeyim ki nadir yazabiliyorum. Ama ne mutlu ki bu duruma vücudum direnç göstermeyi bıraktı ve alışmaya başladı, umarım daha sık yazabilirim...