Bahar şarkılarım var benim, nasıl doğanın bahar çiçekleri varsa... Her bahar ezbere söylerim onları, üstümde incecik kıyafetler, bahar şarkılarımı söylerim. Her aşık olduğumda dinlediğim şarkılarım var benim. Kalbim attığında, o kadar özel... Ve yine her aşık olduğumda söylediğim sözlerim var benim. Sadece aşka sadece bahara özel. Her yaşamaya başladığımı hissettiğimde beynimde dönen bir müzik var hatta, hayata küçük bir minnettarlık şarkısı, teşekkür mahiyetinde yani. Şükran duası gibi. Hayatımdaki her şeye "İyi varsınız." diyebilmek gibi, hüzünlere de, hepsine, her şeyime...
Sadece ses de değil ki, şarkı da değil. Hayat bir geldi mi bütün duyularımı, hislerimi alıyor kendine. Bana armağanlar veriyor, sabah uyandığımda yastığımın altında buluyorum onları. Küçük küçük anılarımı. Ben hayatı her hissettiğimde anı kutumu açar bakarım, neler yaşadığıma. İçindekilerin bazısı çerçöp, fiş – fatura, mektuplar, yazılar, çiçekler, ambalajlar, elle tutulabilir bütün yaşanmışlıklar.
Ve dahası...
Nerden geliyor bilemiyorum, çözemedim; ama hep aynı koku gelir mutlu olup da anı kutusunu açtığımda burnuma. "Mutluluğun kokusu" diyorum ben ona. Çiçek desem yalan, sevgi belki biraz da merhamet sanki, çok garip... Fazla betimleyemediğim bir koku aslına bakarsanız, fırından yeni çıkmış ekmek sıcaklığında dokunuyor bana; ama denizin kıyıya taşan köpük köpük bir dalgası kadar da serin ve ferah. Yeni doğmuş bir bebek gibi taze ve kırılgan, öte yandan bir yaşanmışlığı taşıyan bir kütüphane kitap gibi sağlam ve görmüş geçirmiş. Müthiş bir tezatlığı var kendi içinde, saklambaç oynuyor sanki benimle. Dünyada kimse bilmiyor formülünü, o kendi kendine geliyor, kendini hissettiriyor; alışamadan gidiyor ve sonra tekrar tekrar tekrar geliyor.
Ah baharın ve mutluluğun ironik kokusu...
Hiç bıkmayacağım seni içime çekmekten...
mutluluğun kokusu seni her nesnede, eşyada bekler, ama sen ancak mutluluk duyduğunda karşına çıkan nesnelerde duyarsın o kokuyu.
YanıtlaSil